Początki naukowego zainteresowania archeologią na Uniwersytecie Warszawskim sięgają jeszcze wieku XIX i czasów Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1816-1831). Już w 1816 r. powołano Gabinet Numizmatyczny, którym opiekuje się prof. Feliks Bentkowski. Pierwsze jego zasoby stanowiła nabyta w 1824 kolekcja składająca się z 2847 monet, zaś w 1862 w zasobach odnotowano już 5887 monet. Wzrastające zainteresowania starożytnicze doprowadzają do powołania w 1826 r. Gabinetu Starożytnych Osobliwości. Zamknięcie Uniwersytetu w związku z represjami po powstaniu listopadowym wstrzymuje rodzącą się działalność archeologiczną. Jednak już po powołaniu Szkoły Głównej Warszawskiej w 1862 r. odradza się działalność Gabinetu Numizmatycznego i Starożytnych Osobliwości. Ich praca kontynuowana jest po powołaniu Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego w 1869 r. W roku 1871 powstaje Gabinet Archeologiczny, którym opiekuje się A. Mierzyński (zbiory to około 2000 zabytków). W latach 1875/76 i 1881/82 prof. Alfred Pawiński prowadzi pierwsze wykłady dotyczące pradziejów pt: „O historii i pradziejach Królestwa Polskiego oraz o historii cywilizacji pierwotnych-. W roku 1877 Gabinety Numizmatyczny i Archeologiczny zostają połączone w jeden, jednak do pierwszej wojny światowej nie została powołana na Uniwersytecie żadna wydzielona jednostka archeologiczna. Należy dodać, że w tym czasie pierwszoplanową rolę w rozwoju zainteresowań archeologicznych w Warszawie odgrywało Towarzystwo Naukowe Warszawskie, w którym od 1905 r. działa Komisja Archeologiczna. Do najważniejszych badaczy z nią związanych należą Erazm Majewski, Kazimierz Stołyhwo, Stefan Krukowski, Leon Kozłowski, Ludwik Sawicki i Marian Hinner. Wraz z zamknięciem Uniwersytetu w 1915 r., władze carskie wywiozły większość zbiorów Numizmatycznych i Archeologicznych na wschód. Jeszcze w tym samym roku Uniwersytet wznawia działalność jako placówka polska. W 1919 r. powstaje Zakład Archeologii Przedhistorycznej pod kierunkiem prof. Erazma Majewskiego, z siedzibą w Pałacu Staszica. P