Na przekór tego co się potocznie myśli instytucja zwana w skrócie ZUS nie powstała w Polsce Ludowej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaistniał już w 1934 roku. ZUS istnieje od lat trzydziestych ubiegłego wieku. Jednak już w dziewiętnastym wieku można szukać początków tej firmy. Pierwszym, który uznał, że pracowników należy zabezpieczyć na starość i zapewnić im byt gdy zachorują był osławiony kanclerz Niemiec Otto Bismarck. Zarządził on, że fabrykanci, urzędy i wykonujący pracę nakładczą powinni się składać na przyszłe renty, emerytury i zasiłki chorobowe. Zbiórki pieniędzy te miały charakter powszechny, przymusowy i solidarny. W Polsce już kilkaset dni po tym, ja ta odzyskała niepodległość naczelnik państwa Józef Piłsudski zadekretował rozporządzenie, które nakazywało wszystkim zatrudniającym pracowników, aby wraz z robotnikami i urzędnikami ponosili koszty na przyszłe emerytury i zasiłki chorobowe. Prawo było przeniesione na rodzimy grunt według zachodnich rozwiązań. Na tej podstawie powstało pięć instytucji zajmujących się zbieraniem składek i wypłacaniem świadczeń. Chociaż wtedy urzędy nie nazywały się ZUS, to można stwierdzić, że właśnie wówczas ZUS uzyskał swoje korzenie. W 1924 roku wprowadzono kolejne ubezpieczeniowe zasady tym razem o ubezpieczeniu na wypadek braku pracy. Kolejnym krokiem (1927 r.) było ujednolicenie ubezpieczeń pracowników umysłowych. W 1933 r. mocą ustawy o ubezpieczeniu społecznym, tzw. scaleniowej wprowadzono ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa oraz na wypadek niezdolności do pracy lub śmierci w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. Jak już wcześniej napisano rok 1934 był tym, w którym ZUS przyjął nazwę Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 24 października 1934 roku na podstawie zarządzenia prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej dokonano scalenia pięciu firm ubezpieczeniowych. Zakład (ZUS) przejął wszystkie funkcje oraz fundusze swoich poprzedników. Dzięki temu ZUS stał się ogromną agencją, która zabezpieczała Polaków emerytalnie, rentowo oraz w czasie niezdolności do pr